Drogi i dróżki w ogrodzie
Należy wiedzieć, że drogi porządkują przestrzeń, w ogrodzie prowadzą do kwiatowych rabat, na trawnik, łącza dom z ulicą, kuchnię z zielnikiem, taras z kącikiem wypoczynkowym w głębi ogrodu lub placykiem zabaw, prowadzą do oczka wodnego, do domku gospodarczego lub do miejsca, w którym z reguły grillujemy. Wyraźnie wytyczone ścieżki powinny wieść również do sadu, warzywnika i ogródka ziołowego. Trzeba pamiętać o tym, że ścieżki ogrodowe muszą być nade wszystko funkcjonalne. Wytyczamy jedynie tyle dróg, ile jest ich niezbędnych. Nadmiar ścieżek i dojść zakłóca symetrię przestrzeni, a przez to i piękno ogrodu. Istotne jest to, aby punktem wyjścia dla systemu ścieżek był dom. Muszą one w ten sposób łączyć wszystkie części ogrodu, aby nie zakłócać jego symetrii. Jeżeli jednocześnie mają wyznaczać i oddzielać poszczególne strefy ogrodu, ich przebieg, szerokość i materiał, z którego zostaną wykonane, należy je ze sobą zharmonizować. Ścieżki nie powinny niepotrzebnie przecinać płaszczyzny ogrodu. Mogą być wyznaczane z zamiarem odgrodzenia trawników od grządek, ale według przemyślanej koncepcji. Ważne są również lampy, dlatego zadbaj o inteligentne oświetlenie ogrodu, które oszczędzi ci sporo czasu, ale i energii elektrycznej.
Trzeba wiedzieć, że mniejsze ogródki przydomowe lepiej wyglądają w prostym, geometrycznym układzie, w przeciwieństwie do dużych powierzchni, gdzie znacznie korzystniej prezentują się łagodne, wijące się, parkowe wstęgi ścieżek. Jeśli chcemy szczególnie podkreślić wybrane rośliny lub jakiś zakątek ogrodu, wystarczy prostą linię dróżki przerwać delikatnym łukiem. Pamiętajmy wszakże, aby cel takiego zabiegu miał uzasadnienie. Zdecydowanie nie należy tak wytyczać ścieżek, aby przecinały ogród wszelkimi możliwymi łukami, pod najróżniejszym kątem. Murki i schody tuż przy domu, pod względem formy, jak i materiału, powinny harmonizować z budynkiem. Z reguły regularna, prosta droga okazuje się najbardziej rozsądnym rozwiązaniem, jeśli nie jest długa i przebiega w bliskim sąsiedztwie budynku. W dużych ogrodach, z domem znacznie oddalonym od ogrodu, możemy swobodnie wytyczać trasę ścieżki, bez obawy, że zakłócimy symetrię ogrodu. Także dobór materiału, z którego wykonamy drogę na dużej płaszczyźnie, nie musi być zależny od charakteru budynku. Ścieżki w dużych ogrodach prowadzące do kwietników, ławek, stawu czy fontanny mogą dowolnie wić się i zakręcać. Tutaj ważną rolę odgrywa ukształtowanie terenu oraz wybór materiału utwardzającego drogę. Znacznie trudniej natomiast uzyskać płynną linię ścieżki z pomocą prostokątnych płyt niż kostek brukowych lub nieregularnych płyt z kamienia. Zrób sobie również bezprzewodowe oświetlenie ogrodu, które zamontujesz bez użycia przewodów.
Planując budowę ścieżek, powinniśmy najpierw określić ich przeznaczenie, od tego zależy bowiem dobór odpowiedniej nawierzchni, a więc to, czy dróżkę utworzą pojedyncze płyty czy wysypany żwirek. Także szerokość drogi musimy uzależnić od jej przeznaczenia, czy będzie ścieżką dla pieszych, dojazdem do aut, czy też kombinacją obydwu. Warto także uwzględnić i to, kiedy będziemy korzystać z danej dróżki: przez cały rok czy tylko latem. Jest to kolejna rzecz, która decyduje o rodzaju wykorzystanej nawierzchni. Warto wiedzieć, że wyższe krawędzie dróżek są często niefunkcjonalne, utrudniają pielęgnację i zakłócają naturalne połączenie ścieżki z rosnącą w sąsiedztwie zielenią. Wyjątek stanowią podwyższone obrzeża dróżek, po których odprowadzana jest woda po długich i obfitych opadach.
Należy wiedzieć, że drogi porządkują przestrzeń, w ogrodzie prowadzą do kwiatowych rabat, na trawnik, łącza dom z ulicą, kuchnię z zielnikiem, taras z kącikiem wypoczynkowym w głębi ogrodu lub placykiem zabaw, prowadzą do oczka wodnego, do domku gospodarczego lub do miejsca, w którym z reguły grillujemy. Wyraźnie wytyczone ścieżki powinny wieść również do sadu, warzywnika…